Dzwonnica Iwana Wielkiego
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0c/Lubyanka_CDM_view_from_Panoramic_view_point_05-2015_img10.jpg/250px-Lubyanka_CDM_view_from_Panoramic_view_point_05-2015_img10.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6b/%D0%9A%D1%83%D0%BF%D0%BE%D0%BB_%D0%98%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%B0_%D0%92%D0%B5%D0%BB%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE.jpg/250px-%D0%9A%D1%83%D0%BF%D0%BE%D0%BB_%D0%98%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%B0_%D0%92%D0%B5%D0%BB%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE.jpg)
Dzwonnica Iwana Wielkiego (ros. Колокольня Ивана Великого) – dzwonnica o wysokości 81 metrów położona w kompleksie architektonicznym moskiewskiego Kremla, pełniąca funkcje wspólnej dzwonnicy soborów Archangielskiego, Zaśnięcia Matki Bożej oraz Zwiastowania.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza dzwonnica zbudowana z kamienia stała na tym miejscu w 1329 i stanowiła część cerkwi św. Jana Klimaka pod Dzwonami. Obecna wieża pochodzi z lat 1505–1508, w pierwotnym stanie była jednak o wiele niższa i zwieńczona dwoma ośmiokątnymi szczytami. W latach 1532–1540 połączono dzwonnicę z analogicznym obiektem tego typu wzniesionym dla soboru Zaśnięcia Matki Bożej przez Pietroka Małego Friazina, włoskiego architekta osiadłego w Rosji. Do obecnej wysokości została podniesiona za czasów Borysa Godunowa w 1600, który podejmując tę budowę miał zamiar zatrudnić przy niej setki ludzi przybyłych do Moskwy w ucieczce przed klęską głodu. Po zakończeniu prac wydany został zakaz wznoszenia wyższych obiektów, zniesiony dopiero w XX wieku. W 42 lata później do wieży na polecenie patriarchy Filareta dobudowano przybudówkę noszącą odtąd jego imię. W 1812 wojska francuskie zabrały część dekoracji oraz pierwotny krzyż z dzwonnicy. Krzyż ten według planów Napoleona miał zwieńczyć kopułę paryskiego Pałacu Inwalidów, ostatecznie jednak został zatopiony w którymś z jezior między Dorogobużem a Smoleńskiem w czasie odwrotu Wielkiej Armii[1].
Na wieży znajduje się obecnie zespół 24 dzwonów z różnych okresów (od XV do XIX wieku), z których największym jest Wielki Dzwon Zaśnięcia Matki Bożej z XIX wieku, natomiast najstarszym – Niedźwiedź z 1501. W czasach radzieckich na parterze dzwonnicy usytuowano jedną z galerii muzeum kremlowskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „W końcu wszystko znajdą”, Express Bydgoski, 5 VIII 2009
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- R. Ver Berkmoes, Moskwa, Bielsko-Biała, Pascal, 2001 ISBN 83-88355-66-X
- J. Noble, A. Humphreys, R. Nebesky, N. Selby, J. King, G. Wesely, Rosja, cz.1 Moskwa i europejskie południe, Bielsko-Biała, Pascal, 1996 ISBN 83-85412-81-6
- W. Iwanow, The Moscow Kremlin, Moskwa, Planeta, 1981